Recensie Frieda Klein-serie

Op 10 april kwam het laatste deel van een fantasische boekenserie uit: De Dag van de Doden. Dit boek kon voor mij niet snel genoeg uitkomen. Ik wil je graag meenemen naar mijn beleving van deze bijzondere serie.

De serie van Frieda Klein begint met Blauwe Maandag, die in 2011 uitkwam. De vervolgende titels hebben allemaal een opeenvolgende dag erin. Dinsdag Is Voorbij, Wachten Op Woensdag, Donderdagskinderen, Denken Aan Vrijdag, Als het Zaterdag Wordt en Zondagochtend breekt aan.  

In Nederland zijn er meer dan zes miljoen exemplaren verkocht van deze boeken.

Waar gaat het over?
Frieda Klein is een psychoanalytica die in Londen woont. Ze staat altijd klaar voor haar patiënten, maar ook voor haar vrienden. Ze houdt ervan om andermans gedachten te analyseren, maar houdt al haar eigen gedachten, die vaak vol duisternis zitten, het liefst voor zichzelf. Na haar werk trekt ze zich vaak terug in haar appartement, waar ze het liefst zo min mogelijk mensen binnenlaat en zich ontspant door tekeningen te maken van objecten. Frieda is vrijwel nooit telefonisch bereikbaar, luistert maar zelden haar voicemail af en sociale media gebruikt ze evenmin. Ze is erg gesloten tegenover familieleden en vrienden en draagt veel geheimen met zich mee die verklaren waarom ze is zoals ze is. Frieda kan zich moeilijk binden en dat is problematisch voor haar relatie met Sandy.

’s Nachts maakt ze vaak lange wandelingen door Londen heen omdat ze last heeft van slapeloosheid. Frieda houdt ervan om alles strak en georganiseerd te hebben. Haar nachtelijke wandelingen helpen haar om haar onrustige gedachten te verwerken of juist na te denken over situaties van haar patiënten.

Frieda is ervan overtuigd dat alles wat zich in de hoofden van haar patiënten afspeelt, verklaarbaar is. Tot dat een patiënt van haar verteld over zijn dromen, waarin hij vader is van een kind met rood haar en sproeten. Kort daarna verdwijnt er een kind die precies aan de omschrijving van de patiënt voldoet. Frieda realiseert zich dat zij met deze informatie en haar kennis over de werking van het menselijk brein het politieonderzoek wellicht zou kunnen helpen. Niet iedereen is blij met de hulp van Frieda bij de politie.

In het tweede deel raakt Frieda opnieuw betrokken bij een politieonderzoek. Ditmaal wordt er een lijk aangetroffen in een huis van een vrouw met ernstige psychische problemen. Deze problemen zijn zo extreem, dat er niet op een normale wijze met haar te communiceren valt. De recherche schakelt hiervoor opnieuw Frieda in.

In de andere delen raakt Frieda wederom betrokken in politiezaken, niet alleen door opgeroepen te  worden door de recherche, maar ook door persoonlijke banden met slachtoffers en ze krijgt zelfs te maken met een gestoorde stalker.

Wat vind ik ervan?

Excentrieke hoofdpersonen intrigeren mij enorm. Ik zal niet willen zeggen dat ik mijzelf ermee kan identificeren, maar ik zal altijd een karakter met eigenaardige eigenschappen prefereren over een gemiddeld persoon, die handelt naar een voorspelbaar denkpatroon. Nou, dan moet je net bij Frieda Klein zijn. Enorm gecompliceerd, met bepaalde, haast neurotische trekjes die zelfs haar vrienden niet lijken te begrijpen. In mijn opinie zijn dit al voldoende ingrediënten voor een boeiend karakter. Ondanks dat ik als lezer probeerde om Frieda te begrijpen, lukte mij dat meermalen totaal niet. Af en toe dreigde ik mij zelfs hier en daar aan Frieda te ergeren. “Frieda, waarom doe je dit in vredesnaam? Waarom sta je zo je eigen geluk in de weg? Doe even normaal!” Ondanks dat jezelf ergeren niet bepaald overkomt als iets positiefs, durf ik te zeggen dat deze ergernis wellicht juist een goede toevoeging gaf aan het verhaal. Want ondanks dat Frieda natuurlijk de hoofdpersoon is, zijn Frieda’s vrienden er ook nog. Het gedrag van Frieda roept geregeld dezelfde frustratie op bij hen als bij mij als lezer.  Het is in dit boek belangrijk om je te kunnen verplaatsen in de vrienden van Frieda. Want ondanks haar gesloten persoonlijkheid is de vriendengroep van Frieda een onmisbaar element van het boek. Haar vriendin die niet altijd even stabiel is, met een extreem rebelse puberdochter, de Oekraïense werknemer die letterlijk door het dak van Frieda’s praktijk is komen vallen en meer van dit soort bijzondere figuren. Allemaal met een eigen verhaal. Ze komen geregeld bij elkaar en de sterke drank mag natuurlijk niet ontbreken. Ik probeer hier niet theatraal over te komen, maar ik raakte enorm gehecht aan Frieda’s vriendengroep. Het was net of het mijn eigen verknipte vriendengroep werd. En dit vind ik een erg sterk onderdeel van alle boeken uit  de serie. Ieder personage, of het nu gaat om Frieda, een van haar vrienden of patiënten, krijgt het voor elkaar om je te boeien en je betrokken te laten voelen.

Maar dit is uiteraard niet het enige wat er nodig is voor een serie om echt goed te zijn. De introductie van de personages is belangrijk en ervoor zorgen dat de lezer een band krijgt met hen is al een kunst op zich, maar voor mij is een goede spanningsboog essentieel. En ook dat ontbrak niet. Frieda weet zich dankzij haar koppige karakter in zaken te verwikkelen die haar niets aan lijken te gaan, totdat het toch een stuk dichterbij en persoonlijker dreigt te worden. Toch gaat ze door, ondanks de gevaren. Ik was in het begin bang dat dit concept na een paar boeken toch wel uitgemolken zal raken, maar doordat Nicci French steeds een andere invalshoek pakt bleef ik geboeid. Vaak heb ik het na 4 delen wel gehad met boeken, maar ik voelde mij na het lezen van deel 7 oprecht gefrustreerd om het vooruitzicht dat ik een jaar zal moeten wachten op het volgende deel. En dan had ik nog geluk dat ik het grootste gedeelte van de serie aan 1 stuk door kon lezen. 

Als iemand die veel thrillers leest, vind ik het belangrijk dat de lezer zelf ook mee kan peinzen over diverse kwesties in een boek. De verhalen van Frieda Klein maakten de innerlijke detective in mij wakker. Op iedere bladzijde zoek je naar aanwijzingen of uitspraken met een mogelijk dubbele betekenis. Ik vind het heerlijk als een boek mijn hersenen activeert. Ook maken deze verborgen details het ernaar dat je deze serie gerust nog een tweede keer kunt lezen. Dan is de kans groot dat je toch weer nieuwe dingen ontdekt.