Zo gezegd, zo gedaan. Op een woensdagavond had ik na schooltijd afgesproken met Stan, een 24-jarige student uit Rotterdam. Ik liep samen met Babette, een vriendin uit mijn klas, de school uit. “Ik durf niet, zal ik gewoon naar huis gaan?” Klaagde ik tegen Babette. “Nee joh,” stelde Babette mij gerust, “het komt allemaal goed!” Dus daar scheidden onze wegen. Babette naar huis, en ik naar een tot op heden onbekende Tinder-vreemdeling. Toen ik Stan in het vizier kreeg, leek hij tot mijn grote opluchting op zijn foto’s. “Ha, ik geloof dat jij Laura bent!” Zei hij vrolijk. “Ja,” antwoordde ik. “Ik geloof het ook.”
Toen begonnen we om 4 uur ’s middags aan twee enorme pinten bij de Irish Pub. Twee uur later kregen we toch wel honger na een liter bier op een lege maag. Nadat we een pizza hadden gescoord, kreeg Stan een briljante ingeving. “In de haven ligt zo’n boot waar een bar in zit, zullen we daar heengaan voor een afzakkertje?” Dat vond ik een puik plan.
We stapten aan boord en bestelden nog een biertje. “Haha,” lachte ik, “Het lijkt hier net een familiereünie!” Stan gierde met me mee. “Joh, ze hebben zelfs planken met kaas en worst! Net een oer-Hollandse verjaardag!” Toen we nog eens om ons heen keken, zagen we ook mensen van heel verschillende leeftijden. Wat verdacht… “Hey, ik herken jullie gezichten niet, wie zijn jullie?” Vroeg een man van middelbare leeftijd, die Stan op zijn schouder tikte. “We zijn hier voor oom Gerard,” improviseerde Stan met een neutraal gezicht. “Ik wilde mijn nieuwe vriendin even aan hem voorstellen. Maar excuseer ons, wij willen even een sigaretje roken.” En hij pakte mijn hand om me mee naar buiten te leiden. “Ik wist helemaal niet dat je roo…." Begon ik, maar Stan kapte mij af. “We lopen de loopplank af, en op mijn commando beginnen we te rennen. Ja?” Daar gingen we. “3, 2. 1…”
Disclaimer: dit verhaal is al van langer geleden, ver voor de coronacrisis. Daten tijdens een wereldwijde pandemie wordt sterk afgeraden, dus ik wil mensen ook zeker niet aanraden om nu te gaan Tinderen (behalve als het bij swipen en videobellen blijft natuurlijk). Stay safe!
Toen begonnen we om 4 uur ’s middags aan twee enorme pinten bij de Irish Pub. Twee uur later kregen we toch wel honger na een liter bier op een lege maag. Nadat we een pizza hadden gescoord, kreeg Stan een briljante ingeving. “In de haven ligt zo’n boot waar een bar in zit, zullen we daar heengaan voor een afzakkertje?” Dat vond ik een puik plan.
We stapten aan boord en bestelden nog een biertje. “Haha,” lachte ik, “Het lijkt hier net een familiereünie!” Stan gierde met me mee. “Joh, ze hebben zelfs planken met kaas en worst! Net een oer-Hollandse verjaardag!” Toen we nog eens om ons heen keken, zagen we ook mensen van heel verschillende leeftijden. Wat verdacht… “Hey, ik herken jullie gezichten niet, wie zijn jullie?” Vroeg een man van middelbare leeftijd, die Stan op zijn schouder tikte. “We zijn hier voor oom Gerard,” improviseerde Stan met een neutraal gezicht. “Ik wilde mijn nieuwe vriendin even aan hem voorstellen. Maar excuseer ons, wij willen even een sigaretje roken.” En hij pakte mijn hand om me mee naar buiten te leiden. “Ik wist helemaal niet dat je roo…." Begon ik, maar Stan kapte mij af. “We lopen de loopplank af, en op mijn commando beginnen we te rennen. Ja?” Daar gingen we. “3, 2. 1…”
Disclaimer: dit verhaal is al van langer geleden, ver voor de coronacrisis. Daten tijdens een wereldwijde pandemie wordt sterk afgeraden, dus ik wil mensen ook zeker niet aanraden om nu te gaan Tinderen (behalve als het bij swipen en videobellen blijft natuurlijk). Stay safe!
Reacties